Negocjacje, to nie jest pogawędka! Kto czyim klientem?*

    Date:

    „Spięcie” między Trumpem a Zelenskim pokazuje czym jest „pragmatyka” komunikacyjna, czyli to kto z kim rozmawia, jakie role i pozycje przyjmują osoby.
    Zelenski przyjechał „prosić” USA o pomoc (jest petentem, klientem, pacjentem), ale przyjął postawę „żądania” pomocy (claimant – pomoc słusznie nam się należy!).
    Trump: pomóc możemy, ale nie za darmo. Żądań nie przyjmujemy (nie masz żadnych „kart” by mówić nam, co mamy robić). Przyjdź jak „zrozumiesz” kim jesteś, z kim i o czym chcesz rozmawiać.
    Prośby rozumiemy, gróźb (żądań, pouczeń) nie akceptujemy.
    My jesteśmy Hegemonem (principal, patronem…), ty jesteś klientem, sługą… Znaj swoje miejsce w hierarchii.
    * tytuły pochodzą od redakcji M24
    prof. Jan Poleszczuk
    prof. Jan Poleszczuk
    z uniwersytetu w Białymstoku jan.poleszczuk@merkuriusz24.pl

    Wesprzyj autora!

    Jeśli doceniasz pracę autora i chcesz go wesprzeć, możesz wpłacić symbolicznego grosika na jego dalszą twórczość. Każda pomoc ma znaczenie i motywuje do tworzenia kolejnych wartościowych treści. Dziękujemy za wsparcie!

    Subskrybuj

    spot_imgspot_img

    Popularne

    Więcej w temacie
    Powiązane tematy

    Kolejny sukces Tuska! Rozmowy pokojowe w Budapeszcie

    Viktor Orban, którego wielu w Europie spisało na straty, wyrasta na kluczowego gracza globalnej dyplomacji. Tymczasem Warszawa znów zaskoczona – i znów bez planu w ręku.

    Tusk zauroczony multikulti. Europa między „tęczą” a szariatem

    Liberalno-lewicowe elity Europy marzą o społeczeństwie bez tożsamości. Tymczasem sprowadzając masy z innych kultur, mogą niechcący otworzyć drzwi dla szariatu.

    Profesor Andrzej Nowak w Bundestagu. Posłuchaj i sam oceń*

    Prof. Andrzej Nowak wygłosił wykład w Bundestagu o stosunkach polsko-niemieckich, podkreślając znaczenie wschodnich sąsiadów Niemiec i zagrożeń imperialnych.

    Pogrzeb bez duszy! Postęp na biegu wstecznym

    Świecki pogrzeb Roberta Badintera ukazał triumf postępu nad wiarą – uroczystość pozbawiona ducha i nadziei, pełna formalnych słów i ceremonii, które nie potrafiły nadać śmierci sensu.