Jeżeli komunista mówi „tak”, to zapewne ma na myśli „nie”. I odwrotnie. Jeżeli komunista gardłuje o pokoju, to bądź pewien, że właśnie przygotowuje się do wojny, na zapleczu ostrzy maczetę. Dla komunisty „pamięć demokratyczna” tym różni się od zwykłej pamięci, że jest ewidentnie wybiórcza, selektywnie podchodzi do faktów z przeszłości. I to są rzeczy tak oczywiste, że człowiek gdyby o nich zapomniał, to tak jakby zapomniał o oddychaniu. A jeżeli człowiek zapomni o oddychaniu, to się nigdy dobrze skończyć nie może!
Po tym dość przydługim wstępie pora przejść do rzeczy. Mowa oczywiście o Dolinie Poległych, wielkiej wojskowej nekropoli, która powstała z inicjatywy generała Franco i miała na nowo scalić Hiszpanów, potwornie poranionych po wojnie domowej. Może i by się udało, ale nie z hiszpańskimi komunistami, którzy źdźbło w oku przeciwnika owszem dostrzegają, ale już belki we własnym – za nic w świecie. Bo komunistom nie chodzi o żadne pojednanie ale o przeoranie pamięci i zasianie na całym tym polu perzu, silnie inwazyjnego gatunku – chwastu w uprawach. Ale nie to smuci, bo jak napisałem wcześniej – z komunistami sprawa jest jasna i oczywista. Zastanawia jednak chwiejna postawa Watykanu, który zdaje się zezwalać na profanowanie miejsc świętych, jakimi niewątpliwie są cmentarze.
Komunistyczny rząd Hiszpanii osiągnął to, co chciał w sprawie Doliny Poległych, a Stolica Apostolska miała zgodzić się na zmianę dotychczasowego charakteru tego miejsca. Rząd hiszpański ogłosił w 2020 roku projekt zmiany ustawy o pamięci historycznej, która – po zatwierdzeniu jej przez parlament – nazywa się obecnie „pamięcią demokratyczną”. Nowe przepisy zastąpiły ustawę, wprowadzoną przez inny lewicowy rząd premiera José Luisa Rodrigueza Zapatero w 2007 roku. Zmiana ta była wymierzona głównie właśnie w Dolinę Poległych i w opactwo benedyktynów, których władze chcą stamtąd usunąć oraz zburzyć górujący nad tym miejscem 150-metrowy krzyż.
Zdaniem hiszpańskich komunistów, proponowane zmiany są konieczne z powodu „wychwalania reżimu Franco” w tym miejscu, które odtąd ma się stać „cmentarzem cywilnym” pod zarządem Dziedzictwa Narodowego – agencji rządowej, istniejącej od 1940 r. Obecnie podlega ono Fundacji Świętego Krzyża zakonu benedyktyńskiego, gospodarza opactwa w Dolinie. Jeśli projekt nowych przepisów zostanie przyjęty, Fundacja zaprzestanie działalności, a komuniści odniosą sukces.
Przypomnijmy, że w 2019 r. hiszpańskim komunistom udało się ekshumować z Doliny Poległych zwłoki gen. Franco przy milczącej akceptacji Watykanu. Zwolennicy generała Franco, przypominając jego postać, zwracali Watykanowi uwagę, że kierowany przez niego przewrót wojskowy (który przerodził się w trwający od 1936 r. do 1939 r. konflikt wewnętrzny) powadzony był m.in. dla dobra Kościoła.
Zwrócili również uwagę, że gen. Franco i jego sympatycy walczyli przeciwko wrogim Kościołowi marksistom, broniąc „wiary katolickiej oraz chrześcijańskiej antropologii człowieka i społeczeństwa”. Autorzy listu otwartego do papieża przypomnieli również, że przeciwnicy Franco zabili podczas wojny domowej w Hiszpanii tysiące osób duchownych. Watykan z papieżem Franciszkiem na czele odpowiedział dostojnym milczeniem.
Powiedzieli o gen. Franco:
„To, że na zachodzie komunizm nie zapanował, w dużej mierze zawdzięczamy zwycięskiej wojnie domowej tradycyjnej Hiszpanii przeciwko komunistycznym rządom. Hiszpańska lewica, chociaż doszła do władzy demokratycznie, zachowywała się podobnie jak w bolszewickiej Rosji. Główny atak skierowany był przeciwko Kościołowi. Prawie 7 tysięcy duchownych zostało zamordowanych. Bezczeszczono kościoły, strzelano do przydrożnych krzyży i figur świętych”. Maciej Giertych, ojciec Romana
„Niewdzięczny tchórz, który nam wszystko zawdzięcza, a teraz nie chce współdziałać”. Joachim von Ribbentrop, minister spraw zagranicznych III Rzeszy.
„Wolałbym dać sobie wyrwać trzy lub cztery zęby, niż raz jeszcze przejść przez to” Adolf Hitler, kanclerz III Rzeszy po nieudanej próbie wciągnięcia Hiszpanii do wojny.
„W Hiszpanii postawiliśmy na niewłaściwego konia. Byłoby dla nas lepiej udzielić poparcia republikanom. Oni reprezentują lud. Zawsze moglibyśmy później uczynić z tych socjalistów dobrych narodowych socjalistów. Ludzie skupieni wokół Franco to wszystko reakcyjny kler, arystokraci i bogacze – nie mają oni nic wspólnego z nami, nazistami”. Adolf Hitler, kanclerz III Rzeszy
Generał Franco powiedział:
„Jestem pewny, że masoneria jest w Anglii bardzo dobra dla Anglii; problem w tym, że w Hiszpanii także jest ona bardzo dobra dla Anglii”.
„Rzecz, której jestem pewny i którą mogę szczerze potwierdzić, to że – niezależnie od rozwoju wypadków tutaj – tam, gdzie ja będę, nie będzie komunizmu”.
„Wojna [domowa] w Hiszpanii nie jest rzeczą sztuczną; jest uwieńczeniem historycznego procesu walki Ojczyzny przeciw Antyojczyźnie, jedności przeciw secesji, moralności przeciw zbrodni, ducha przeciw materializmowi, i nie może być innego jej zakończenia niż triumf czystych i wieczystych zasad nad zdrajcami i wrogami Hiszpanii”
Testament Franco
Hiszpanie! W chwili gdy przychodzi mi złożyć życie w ręce Najwyższego i oddać się bezapelacyjnie pod Jego osąd, proszę Boga o to, by zechciał mi łaskawie dozwolić korzystać ze Swej obecności, albowiem pragnąłem żyć i umrzeć jako katolik. W imię Chrystusa szczycę się tym i zawsze było to moją wolą, że jestem wiernym synem Kościoła, na łonie którego dokonam żywota.
Wszystkich proszę o wybaczenie, podobnie, jak sam wybaczam z całego serca tym, którzy okazali się moimi wrogami, jakkolwiek ja sam za takich ich nie uważałem. Wierzę i chciałbym, aby tak było, iż nie można wśród nich znaleźć nikogo oprócz wrogów Hiszpanii, którą kocham do ostatniej godziny i której obiecałem służyć do końca życia, a ten, jak wiem, jest już bliski.
Pragnę podziękować wszystkim, którzy z entuzjazmem, oddaniem i nie dbając o siebie współpracowali w wielkim przedsięwzięciu, którego celem było, aby Hiszpania stała się krajem zjednoczonym, wielkim i wolnym. W imię miłości, jaką czuję do naszej Ojczyzny proszę Was, abyście zachowali tę jedność i pokój oraz obdarzyli przyszłego króla Hiszpanii, Don Juana Carlosa de Bourbon, takim samym uczuciem i taką lojalnością jaką obdarzaliście mnie, żebyście podjęli współpracę i udzielali mu w każdej chwili takiego samego poparcia jak mnie.
Pamiętajcie, że wrogowie Hiszpanii i cywilizacji chrześcijańskiej nie śpią. Czuwajcie zatem i Wy i przedkładajcie najwyższy interes ojczyzny i ludu hiszpańskiego nad jakiekolwiek plany osobiste. Musicie zdobywać sprawiedliwość społeczną i kulturę dla wszystkich ludzi zamieszkujących Hiszpanię i uczynić to swoim nadrzędnym celem. Zachowajcie jedność Hiszpanii, sławiąc w bogatej różnorodności jej regionów źródło jedności ojczyzny. W chwili, gdy zbliża się moja ostatnia godzina, chciałbym połączyć w jedno takie słowa, jak Bóg i Hiszpania, oraz wszystkich Was wziąć w ramiona, by stojąc u progu śmierci, po raz ostatni wznieść z Wami okrzyk: Naprzód Hiszpanio! Niech żyje Hiszpania!
Dolina Poległych (Valle de los Caídos), położona nieco ponad 50 kilometrów od Madrytu, w pobliżu pałacu Eskurial – siedziby królów hiszpańskich, jest kompleksem, złożonym z bazyliki, opactwa i rozległego tarasu, do którego prowadzą szerokie schody. Nad wzgórzem wznosi się wielki, 150-metrowy krzyż, najwyższy na świecie. Całość budowano w latach 1940-58. Spoczywa tam ok. 30 tys. osób, zabitych w czasie hiszpańskiej Wojny Domowej lat 1936-39, i to zarówno republikanów (lewicy), jak i frankistów. Od 1958 istnieje tam Mauzoleum Valle de los Caídos, zwane oficjalnie Narodowym Pomnikiem Świętego Krzyża w Dolinie Poległych.
